Op zoek naar meer balans, een zinnetje dat ik regelmatig op de socials voorbij zie komen. Wat betekent het eigenlijk en waar ben je dan naar op zoek? Ik merk aan mezelf dat door het afgelopen jaar en ook de weken in het nieuwe jaar ik zelf veel behoefte heb aan balans. Balans in de dagelijkse dingen, in tijd voor mezelf, in goed voor mezelf zorgen, de zorg rondom de kids en ga zo maar door.
Het is lastig, ik vind het een lastige tijd. Mijn man maakt lange dagen gewoon op zijn kantoor (eigen bedrijf) en ik ben thuis met onze 3 jongens en 2 honden. Op zich helemaal niks mis mee, maar toch is het pittig, vind ik. Mijn jongste zoon heeft een extreme vorm van dyslectie waardoor thuisonderwijs met hem een uitdaging is. Aan de ene kant doet het hem heel erg goed omdat ik eindeloos alles voorlees en herhaal of het maar weer op een andere manier uitleg. Hij heeft hier thuis veel meer succes momenten dan op school waar de frustratie meestal hoogtij viert. Voor mij is het soms best wel een ding, het vraagt gewoon veel. En begrijp me niet verkeerd, ik doe het met alle liefde van de wereld, maar toch.
Puber enzo
Dan heb ik nog 2 jongens, waarvan de middelste gelukkig heel zelfstandig te werk gaat. Af en toe loop ik even om te kijken of ik kan helpen, maar dat gaat meestal wel goed. De oudste zit in 3 MAVO en doet volgens mij geen ene flikker, maar heeft cijfers van heb ik jou daar…. Dus tja, daar bemoei ik me maar niet mee zolang het goed gaat, gaat het goed. Alleen is deze uber puber wel enorm de grenzen aan het opzoeken en hij gaat er geregeld overheen. Tot op zekere hoogte begrijp ik het, want lockdown, quarantaine, geen school, weinig contacten, de verveling slaat toe. Pittig is dat wel, ik leer er ook veel van moet ik zeggen.
Zo heb ik een paar weken geleden de harde les geleerd dat ik never nooit meer zal zeggen “Dat zou mijn kind nooit doen”. Want weet je, je weet het gewoon niet. Ze doen uiteindelijk toch wat ze zelf willen. Of je ze nu wel of niet goed hebt opgevoed, strak houdt of vrijlaat, een stabiel thuis hebt of niet. Dat puberbrein gaat af en toe gewoon met ze aan de haal en dan is het doen en daarna pas denken.
Terug naar balans
Maar goed, ik ging iets typen over op zoek naar meer balans en nu lijkt het een blog over kinderen en opvoeding te worden haha. Dat is niet de bedoeling. Dus, balans, daar snak ik naar, regelmaat dat ook. Doordat je de hele tijd thuis bent is het ritme soms ver te zoeken. Natuurlijk moeten de jongens op tijd inloggen voor school dus sta je op tijd op, maar dan nog. Gisteren zei mijn middelste “mam, het is net of we vakantie hebben maar wel schoolwerk moeten maken, ofzo”. En dat is inderdaad wat het is. Het lijkt of je ‘vrij’ bent, maar dat ben je natuurlijk helemaal niet. De weerstand om iedere ochtend te starten hier met school is vele malen groter dan wanneer ze er gewoon fysiek naar toe moeten.
Ik heb bij mezelf gemerkt dat ik behoorlijk apathisch kan zijn in de huidige situatie. Alsof ik lamgeslagen ben, er komt nauwelijks wat uit mijn handen, krijg amper wat gedaan. Wat toch bijzonder is aangezien er op zich tijd genoeg voor is. Het heeft iets deprimerends dat binnen zitten, nergens heen kunnen etc. Nu heb ik de pech dat ik momenteel (al een half jaar ondertussen) met een gescheurde meniscus rondloop. Hierdoor zijn mijn mogelijkheden om er even lekker uit te gaan en te wandelen of fietsen tot bijna nul gereduceerd. Soms ben ik eigenwijs en strompel ik naar de supermarkt hier in de buurt om toch even een loopje te hebben. Het gevolg is dat ik de rest van de dag met een dikke pijnlijke knie zit en nog maar nauwelijks de trap op kom. Niet heel fijn.
Intentie
Ik ben dus op zoek naar balans in bovenstaand plaatje. Niet altijd makkelijk, maar natuurlijk best te doen! Ik ben gestart om elke ochtend te beginnen met een korte meditatie om wakker te worden. Hierin spreek ik mijn intenties voor de dag uit. Wat wil ik vandaag bereiken, wat ga ik doen en waarom. Op een of andere manier helpt mij dit om dat dan ook daadwerkelijk te gaan doen. Zo wil ik bijvoorbeeld beter voor mezelf gaan zorgen. Dit houdt vooral in dat ik echt moet stoppen met het snaaien van koekjes en snoep/chocola. Ik heb namelijk een aardige corona-buffer opgebouwd fysiek gezien zeg maar. Daar wil ik vanaf, maar vooral van het vermoeide gevoel dat te veel suiker eten me geeft, want ik leef van dip naar dip lijkt het wel.
Aangezien ik meerdere opleidingen in voeding heb afgerond zou je denken dat ik wel weet hoe het allemaal moet. Ja technisch gezien is dat ook wel zo, alleen het toepassen is weer een heel ander verhaal. Daar ga ik nu dus verandering in aanbrengen. Elke dag sta ik op met de intentie om minder suiker te eten en goede gerechten voor mezelf (en gezin) te maken. Ik ga een beetje spelen met ingrediënten en proberen gezondere tussendoortje te creëren en deze zal ik uiteraard met jullie delen. Ik heb overwogen zo’n No Sugar 30 dagen te doen, maar ik weet al dat dat niks voor mij is. Zodra ik iets helemaal niet meer mag dan ben ik er al klaar mee en ga ik het juist wel doen. Dus ook hierin is het zoeken naar de balans, niet helemaal verbannen, maar afbouwen en luisteren naar je lijf.
Oh ja en als je je een beetje down voelt, wat mij altijd helpt is muziek op tien en dansen maar! Je swingt letterlijk je negatieve gevoel van je af, heerlijk en nog een goede work-out ook! Voor mij dan op 1 been, maar dat mag de pret niet drukken.
Nou het is een heel verhaal geworden, een beetje onsamenhangend geloof ik, maar goed dat is ook vaak hoe ik dingen vertel. Ik wilde dit gewoon even met jullie delen, misschien zijn er wel mensen die dit ook zo ervaren, of wellicht tips hebben? Ik hoor het allemaal graag. Via mijn stories op instagram zal ik jullie op de hoogte houden van mijn op zoek naar meer balans – tocht. Wie weet heb je er wat aan of vind je het gewoon grappig om te volgen. Het zal vast met horten en stoten gaan, mezelf kennende. Er staan hier trouwens ook al best veel gezonde recepten, dus als je iets zoekt kijk gerust eens hier.
Fijne dag, veel liefs van mij!
